از فیض و لطف و مرحمتی موســــــوم بهار


خشکیده روی کـــــــره زمین باغ و راغ شد


زردین ردای کــــــــــــرهء خــاکی بشد بدور


سبزین قبــــــــا نموده به تن راغ و باغ شد


نور بقــــــــا ز چشمهء خورشید سر کشید


مهتــــــــــــــاب آرزو به می ئی نو ایاغ شد


گـــردید بدور رنگی سیـــــــــاهی ز آسمان


سیـــــــــاره گان در اوج فلک چلچــراغ شد


شــــاخ درخت ز برف زمستــان خسته بود


با برگ و گل تـــــــازه و از میـــــوه چاغ شد


دشت و دمن چو مرتــــــع سبـزین آسمان


گردید سبـــــــز و سبــــزه به گاو و الاغ شد


بیـــــرون شدند ز خز همگی جا خزنده گان


از گـــرمی ئی زمین خـــــــزان گاه داغ شد


کنگورچی هم ز عطر گل و لالـــــه در چمن


از بوی گل شمیــــــده و تـــــــازه دماغ شد

------------------------------ --------------

اول / حمل /1386 هجری خورشیدی

شیر احمد یاور کنگورچی

SHER AHMAD YAWAR KANGOORCHI